Έναν χρόνο πριν, ο Μπαχτσελί, κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, πρότεινε στο ΡΚΚ να παραδώσει τα όπλα, ενώ παράλληλα ο Οτσαλάν, έγκλειστος στο Ιμραλί, να κληθεί στη Βουλή για να δηλώσει το τέλος του ένοπλου αγώνα.

Πριν από λίγες μέρες, το ΡΚΚ ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις του αποχωρούν από τη Νοτιοανατολική Τουρκία, με προορισμό το Βόρειο Ιράκ και τη Βορειανατολική Συρία.

Στον χρόνο που μεσολάβησε από την πρόταση Μπαχτσελί, το περιφερειακό τοπίο στη Μέση Ανατολή είναι αβέβαιο και απρόβλεπτο.

Η απόφαση του Ερντογάν να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ στη Δαμασκό αλλάζει τα δεδομένα για το Κουρδικό ζήτημα εντός και εκτός των τουρκικών συνόρων.

Για τον Μπαχτσελί, που εκπροσωπεί το βαθύ κράτος της Τουρκίας, η κουρδική οργάνωση PYD και η πολιτοφυλακή YPG είναι το συριακό παρακλάδι του ΡΚΚ. Συνεπώς, για τους Ερντογάν και Μπαχτσελί, ο αφοπλισμός του ΡΚΚ αφορά τις δυνάμεις εντός και εκτός συνόρων.

Σήμερα, προτεραιότητα για την Άγκυρα είναι να αποτραπεί η δημιουργία ενός δεύτερου, μετά το Βόρειο Ιράκ, ντε φάκτο ημιανεξάρτητου κουρδικού μορφώματος.

Ο Οτσαλάν, που διαπραγματεύεται πολιτική λύση στο Κουρδικό από το 2010 με τον τότε αρχηγό της ΜΙΤ και νυν υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη να προτρέψει για τον αφοπλισμό κουρδικών δυνάμεων εκτός Τουρκίας.

Το μέλλον των Κούρδων της Συρίας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, που έχουν επενδύσει στρατηγικά στο κουρδικό κίνημα. Στην πολιτική Ερντογάν για το Κουρδικό υπάρχει μια εγγενής αντίφαση.

Πώς μπορεί να δεσμεύεται για αυτονομία, σε βαθμό τοπικής αυτονομίας, ταυτόχρονα με τη συρρίκνωση των τελευταίων προσχημάτων δημοκρατικής ομαλότητας στο σύνολο της χώρας;

Επιπλέον, υπάρχει ακόμη μία σκιά στην αναζήτηση πολιτικής διευθέτησης του Κουρδικού από τον Ερντογάν: η πιθανή αναμόχλευση από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ της έντασης στο Ιρανικό Κουρδιστάν.