Ένα δημοσίευμα στην Αργολίδα ανέφερε με περηφάνια ότι πυροσβεστικά αεροσκάφη στάλθηκαν στην Ερμιόνη «κατόπιν ενεργειών» του τοπικού βουλευτή, Γιάννη Ανδριανού, προς τον υπουργό Κλιματικής Αλλαγής, Γιάννη Κεφαλογιάννη. Αυτή η μικρή είδηση, όμως, αποτυπώνει όλη τη δυσλειτουργία στο σύστημα αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών.

Όταν ένας τοπικός παράγοντας μπορεί να επηρεάσει τον επιχειρησιακό σχεδιασμό σε μια τόσο κρίσιμη κρατική λειτουργία, είναι σαφές ότι ο σχεδιασμός απουσιάζει. Μήπως η πυρόσβεση εξαρτάται από τον ίδιο μηχανισμό με τις… ευνοϊκές μεταθέσεις φαντάρων;

Ακόμα κι αν τα εναέρια μέσα στάλθηκαν κατόπιν επιχειρησιακής ιεράρχησης, η ίδια η δυνατότητα να «διαρρεύσει» στα τοπικά μέσα μια τέτοια πληροφορία δείχνει πώς αντιμετωπίζουν τα κυβερνητικά στελέχη τη δασοπυρόσβεση. Η κυβέρνηση υπογραμμίζει συνεχώς ότι οι φωτιές είναι διαφορετικές λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά αυτή η ρητορική υποκρύπτει την απροθυμία για ουσιαστικό σχεδιασμό και προετοιμασία.

Η κλιματική αλλαγή δεν είναι φετινό φαινόμενο. Γνωρίζουμε εδώ και χρόνια τις επιπτώσεις της στις δασικές πυρκαγιές: μεγαλύτερες περίοδοι υψηλών θερμοκρασιών, έντονοι άνεμοι και ταχύτερη εξάπλωση των πυρκαγιών, όχι μόνο στα δάση, αλλά και σε αγροτικές εκτάσεις.

Επίσης, γνωρίζουμε ότι οι κοινότητες κοντά στα δάση έχουν αλλάξει. Έχουν εκλείψει οι δραστηριότητες που εξασφάλιζαν τη μείωση του κινδύνου πυρκαγιών, οι αγροτικές εκτάσεις δεν καλλιεργούνται και η δόμηση αυξάνεται σε επικίνδυνες περιοχές. Η αποσύνδεση της δασοπυρόσβεσης από τη δασική υπηρεσία εδώ και δεκαετίες είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα.

Όλα αυτά καθιστούν την κατάσταση πιο δύσκολη, αλλά δεν ακυρώνουν την υποχρέωση της κυβέρνησης να διαθέτει εξοπλισμό και προσωπικό για τον περιορισμό των καταστροφών. Δεν μπορεί μια φωτιά να φτάνει στον αστικό ιστό της Πάτρας ή να εξελίσσεται στη μεγαλύτερη δασική πυρκαγιά στην Ευρώπη, όπως συνέβη πρόπερσι στον Έβρο.

Αυτό θα απαιτούσε μια κυβέρνηση που θα εκτιμούσε την προσπάθεια και θα σχεδίαζε με βάση τις φωτιές και τις καταστροφές που απέτρεψε. Αντί αυτού, έχουμε μια κυβέρνηση που ενδιαφέρεται για την εικόνα της, χρησιμοποιεί το 112 για την αποτροπή θυμάτων, μεταφέρει την ευθύνη σε άλλους και προμηθεύεται εξοπλισμό με κριτήριο την απορροφησιμότητα και όχι την αποτελεσματικότητα.

Στην πράξη, η ουσιαστική πρόληψη απουσιάζει, η πραγματική προετοιμασία δεν υπάρχει και ο επιχειρησιακός σχεδιασμός βασίζεται στον ηρωισμό των πυροσβεστών, των πιλότων, των εθελοντών και στην τοπική κινητοποίηση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο αρμόδιος υπουργός επιτίθεται στον δήμαρχο της Πάτρας, Κώστα Πελετίδη, αντί να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό.

Όλα αυτά αφορούν όλη την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς είναι τα αποτελέσματα ενός «καθεστώτος» που δεν λογοδοτεί στους πολίτες και ελπίζει ότι η κοινωνία δεν βλέπει εναλλακτική προοπτική, μέχρι η φωτιά να φτάσει – κυριολεκτικά – στην αυλή της.