Επιστροφή Τσίπρα: Ένα ερώτημα πλανάται στην πολιτική ατμόσφαιρα. Θα είναι ο αναμορφωτής της Αριστεράς ή ο θεμελιωτής ενός καινούργιου πολιτικού σκηνικού; Ο ίδιος έχει δώσει αρκετά δείγματα για τις προθέσεις του, αφήνοντας να εννοηθεί μια ριζική αλλαγή σε σχέση με το παρελθόν.

Μια αλλαγή που φαίνεται να αγκαλιάζει ένα ευρύτερο φάσμα της κοινωνίας. Τα περίφημα «9 σημεία της Θεσσαλονίκης» θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά από πολιτικούς διαφορετικών ιδεολογικών αφετηριών. Μια κίνηση μελετημένη, που στόχο έχει να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερους.

Είχε προηγηθεί, άλλωστε, η αναφορά στον «δημοκρατικό καπιταλισμό», μια ιδέα που υπαινίσσεται μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στη διαχείριση της χώρας. Αλλαγές που, όπως φαίνεται, έχει ανάγκη ο τόπος.

Πάντως, η χώρα δεν ζητά ελεημοσύνη, αλλά θεσμικές παρεμβάσεις όταν και όπου χρειάζεται. Οι αναφορές του Αλέξη Τσίπρα στον πατριωτισμό επιχειρούν να αποσυνδέσουν την έννοια από τον εθνικισμό, αλλά ταυτόχρονα αγγίζουν ευαίσθητες χορδές στην κοινωνία.

Όπως λέει και ο Νάνι Μορέτι στην ταινία του «Απρίλης», «Πες και κάτι αριστερό, Ντ΄Αλέμα». Ο Τσίπρας, όμως, απέφυγε κάθε αναφορά στην Αριστερά στην εκδήλωση του Economist. Γιατί απευθύνεται σε ένα ευρύτερο ακροατήριο και γνωρίζει ότι ένα μέρος των ψηφοφόρων της Αριστεράς τον περιμένει.

Δεν έχει ξεχαστεί το υψηλό ποσοστό που συγκέντρωσε στις εκλογές του 2019, παρά τα μνημόνια και τις οδυνηρές συνέπειες για την κοινωνία. Ο κόσμος τον είχε πιστώσει με την προσπάθεια να τα καταφέρει σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον.

Όπως φάνηκε και στην αναμέτρηση Κασσελάκη-Αχτσιόγλου, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ προτίμησαν τον πρώτο, πιστεύοντας ότι τον Τσίπρα τον είχαν υπονομεύσει οι «αντιφρονούντες», όπως η Έφη Αχτσιόγλου.

Ωστόσο, η αντιπολίτευση του Τσίπρα μετά το 2019 σημαδεύτηκε από λαϊκισμό και υποτίμηση του αντιπάλου. Δεν αποδοκίμασε ακραίες μορφές πολιτικής φτήνιας, ούτε χαλιναγώγησε συμπεριφορές όπως του Παύλου Πολάκη.

Δεν επιχείρησε ποτέ ουσιαστική κριτική. Αντ’ αυτού, προσπαθεί μέσω του «rebranding» να δικαιολογήσει επιλογές του και να αποκτήσει ξανά πολιτική αξιοπιστία. Πάντως, η εντιμότητά του δεν έχει αμφισβητηθεί.

Όσο για την αυτοκριτική, αφήνει να εννοηθεί κάτι περί «κτηθείσης εμπειρίας». Ίσως να το κάνει και στο βιβλίο του που αναμένεται.

Ο Τσίπρας γνωρίζει ότι δεν έχει αντίπαλο στην Κεντροαριστερά. Και αυτό φαίνεται στις μετρήσεις. Έχει φροντίσει να απαξιώσει την αντιπολίτευση, θεωρώντας την αδύναμη.

Οι προσπάθειες του Αλέξη Τσίπρα για επαναφορά δείχνουν ότι δεν είναι σφίγγα, αλλά πηγή ομιλητική. Το θέμα είναι με ποια φόρμουλα θα επανέλθει. Η στάση του προκαλεί φθορά στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακούγονται πολλά. Ότι θα παραιτηθεί από βουλευτής για να ιδρύσει κόμμα. Ότι μελετά τις πιθανότητες. Ότι η ΝΔ τον προτιμά για αντίπαλο.

Περιμένει τις δημοσκοπήσεις για να λάβει την απόφαση. Πάντως, η ασάφεια αυτή έχει επιπτώσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Οδυνηρές θα είναι οι συνέπειες για την εκτός ΚΚΕ Αριστερά αν ανακοινωθεί το νέο κόμμα.

Αέρα στα πανιά του Τσίπρα έδωσε η ατυχής δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, καθώς και η επιθετικότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Κινήσεις που δεν έχουν σχέση με την κριτική στελεχών της Νέας Αριστεράς, σύμφωνα με την οποία ο νέος Τσίπρας έχει ενταχθεί στις συστημικές δυνάμεις.

Στις 15 Ιουλίου 2025, σημειώθηκε ότι δεν πρέπει να αγνοηθεί η δυναμική της παρουσίας του σε συνάρτηση με το πολιτικό σκηνικό και την υποστήριξη από τα ΜΜΕ.

Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας θα αποδειχθεί ηγέτης μιας ήπιας Σοσιαλδημοκρατίας ή κατακτητής ενός συστημικού Κέντρου.