Η ιστορία των Πολέμων του Οπίου διαμορφώνει τον τρόπο που ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ αντιλαμβάνεται τις σχέσεις της χώρας του με τη Δύση. Ένα ποίημα του Λιν Ζεσού, του Κινέζου αξιωματούχου που προσπάθησε να σταματήσει τη διακίνηση οπίου στην Κίνα τον 19ο αιώνα, κατέχει περίοπτη θέση στο γραφείο του Σι. Η αποτυχημένη προσπάθεια του Λιν σηματοδότησε την έναρξη του «αιώνα της ταπείνωσης», με την Κίνα να διαμελίζεται σε ζώνες επιρροής ξένων δυνάμεων και να χάνει το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο.

Στη σύνοδο κορυφής με τον Τραμπ στη Νότια Κορέα, το αίσθημα αυτής της ιστορικής αδικίας θα είναι έντονο στο μυαλό του προέδρου Σι. Η ιστορικός Τζούλια Λοβέλ του Πανεπιστημίου Μπίρκμπεκ του Λονδίνου σημειώνει: «Ο πρόεδρος Τραμπ αντιμετωπίζει την Κίνα σαν τον νικητή στη νέα διεθνή τάξη. Ο Σι θεωρεί, όμως, ότι η Κίνα είναι θύμα της… Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσει κανείς τη συναισθηματική αξία που έχουν οι Πόλεμοι του Οπίου για τους Κινέζους. Η ιστορία αυτή διαμορφώνει τις σύγχρονες κινεζικές αντιλήψεις και στρατηγικές».

Για τον Σι, οι Πόλεμοι του Οπίου έχουν ένα διπλό μήνυμα: η Κίνα δεν πρέπει ποτέ ξανά να υποκύψει στη διεθνή πίεση και να διαπραγματευτεί από θέση αδυναμίας. Η αποφασιστικότητα του Λιν τον 19ο αιώνα απέτυχε λόγω της τεχνολογικής και οικονομικής καθυστέρησης της αυτοκρατορίας των Τσινγκ. Η άρνηση του Σι Τζινπίνγκ να υποχωρήσει στους εκβιασμούς του Τραμπ υποδηλώνει ότι ο Κινέζος ηγέτης πιστεύει πλέον ότι η χώρα του έχει την ισχύ που απαιτείται για να πετύχει εκεί που ο Λιν απέτυχε.

Κατά τη διάρκεια παρέλασης στο Πεκίνο τον περασμένο μήνα, ο Σι, γιορτάζοντας την κινεζική στρατιωτική ισχύ, δήλωσε ότι η χώρα του «έδωσε τέλος στην εθνική ταπείνωση των αλλεπάλληλων ηττών στα χέρια ξένων εισβολέων στη σύγχρονη εποχή». Το Πεκίνο ενοχλείται επίσης από την προσπάθεια της κυβέρνησης Τραμπ να παρουσιάσει την Κίνα ως τον παγκόσμιο προμηθευτή συνθετικής ηρωίνης, φαιντανύλης. Ο Τραμπ δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι αυτό θα ήταν το πρώτο θέμα που θα έθετε στον Σι κατά τη συνάντησή τους.

Όπως και σήμερα, η αντιπαράθεση μεταξύ Κίνας και Δύσης στα μέσα του 19ου αιώνα είχε τις ρίζες της στην οργή της Δύσης για το τεράστιο κινεζικό εμπορικό πλεόνασμα. Η Κίνα εξήγε μεγάλες ποσότητες τσαγιού, πορσελάνης, μεταξιού και άλλων προϊόντων πολυτελείας, ενώ εισήγαγε ελάχιστα δυτικά αγαθά. Η Βρετανία στράφηκε τότε στο όπιο, εξάγοντας στην Κίνα μεγάλες ποσότητες της ναρκωτικής ουσίας που παραγόταν στις βρετανικές Ινδίες, παρά την απαγόρευση των κινεζικών αρχών από το 1729.

Το 1839, ο Λιν διορίστηκε κυβερνήτης στην τότε Καντόνα, σημερινή Γκουανγκζού, με εντολή από το Πεκίνο να σταματήσει τις εισαγωγές οπίου και να αποκαταστήσει τα οικονομικά της δυναστείας των Τσινγκ, η οποία αντιμετώπιζε κρίση λόγω της εκροής ασημιού για την πληρωμή των φορτίων οπίου. Η αποφασιστικότητα του Λιν να αντιπαρατεθεί στη βρετανική ισχύ τον κατέστησε ηρωική φιγούρα αντίστασης στον δυτικό ιμπεριαλισμό.

Στις αρχές της εβδομάδας, ο Κινέζος υπουργός Δημόσιας Τάξης, Ουάνγκ Σιαοχόνγκ, ο οποίος βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης με την Ουάσιγκτον για τη φαιντανύλη, επισκέφθηκε ένα μουσείο αφιερωμένο στον Λιν και την εκστρατεία του κατά των ναρκωτικών τον 19ο αιώνα. Εκεί, ο υπουργός δεσμεύτηκε να συνεχίσει «τον νικητήριο λαϊκό πόλεμο κατά των ναρκωτικών στη σύγχρονη εποχή» και κάλεσε τους συμπολίτες του να «ανυψώσουν και να προωθήσουν το πνεύμα του Λιν Ζεσού».

Η γενέτειρα του Λιν, η πόλη Φουζού, πρωτεύουσα της επαρχίας Φουτζιάν, έχει αναδειχθεί σε κέντρο του σύγχρονου κινεζικού εθνικισμού. Η Λιν Γιανί, απόγονος του Λιν Ζεσού που εργάζεται στο ομώνυμο ιστορικό ίδρυμα, δηλώνει: «Είμαι υπερήφανη για τον πρόγονό μου. Ουδέποτε αρνήθηκε τα καλά της Δύσης, αλλά έθεσε πάντα πρώτο το εθνικό συμφέρον».

Ο ιστορικός του ιδρύματος, Μάο Λινλί, πιστεύει ότι αν ο Λιν ήταν ζωντανός σήμερα, δεν θα υποχωρούσε στις αμερικανικές πιέσεις. «Πάντα στάθηκε στο πλευρό του δικαίου. Η Αμερική είναι αυτή που ξεκίνησε την αντιπαράθεση, όχι η Κίνα. Η Αμερική πρέπει να τη σταματήσει», λέει ο Μάο. Ωστόσο, η τακτική του Λιν αποδείχθηκε καταστροφική και άνοιξε τον δρόμο για την εδραίωση της δυτικής αποικιοκρατίας με την κατάληψη του Χονγκ Κονγκ.