Μια αξέχαστη βραδιά, γεμάτη συναίσθημα και βαθιά εσωτερική ένταση, έζησε το κοινό στο Ηρώδειο, σε ένα μοναδικό αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι, στις 2 Σεπτεμβρίου. Οι μελωδίες του σπουδαίου συνθέτη συνόδευσαν τους θεατές σε ένα ταξίδι ανακάλυψης στον εσωτερικό τους κόσμο.

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και η Μαρία Κωστράκη ένωσαν τις φωνές τους για να ερμηνεύσουν τη μουσική του Χατζιδάκι, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού και με τη συνοδεία της Χορωδίας του Δήμου Αθηναίων. «Ο Μεγάλος Ερωτικός» και οι «Δεκαπέντε Εσπερινοί», δύο εμβληματικά έργα του Μάνου Χατζιδάκι, παρουσιάστηκαν σε μια sold out βραδιά, σε παραγωγή της Panik Live Productions.

Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη συναισθηματικά, καθώς η σκέψη ότι αυτή ήταν μία από τις τελευταίες παραστάσεις στο Ηρώδειο πριν κλείσει για ανακαίνιση, έκανε τη βραδιά ακόμα πιο ξεχωριστή.

Το πρώτο μέρος της βραδιάς ήταν αφιερωμένο στους «Δεκαπέντε Εσπερινούς», υπό τη μουσική καθοδήγηση των Λευτέρη Μιχαλόπουλου (πιάνο), Γιώργου Τοσικιάν και Αριστείδη Χατζησταύρου (κιθάρες), Τάκη Καπογιάννη (κοντραμπάσο) και Γωγώ Ξαγαρά (άρπα). Σε μια εποχή υπερπληροφόρησης, η απλότητα και η καθαρότητα των ήχων, σε συνδυασμό με την απουσία στίχων, δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα διαλογισμού. Η μουσική πλημμύρισε τον χώρο, ενώ τα βλέμματα των μουσικών αντανακλούσαν την ομορφιά των κομματιών του Χατζιδάκι. Στο βάθος, στον βράχο, δέσποζε η εικόνα του νεαρού Χατζιδάκι, πλαισιωμένη από το εικαστικό έργο του Γιάννη Μόραλη, «Ο Μεγάλος Ερωτικός».

Οι «Δεκαπέντε Εσπερινοί» του 1964, δημιουργήθηκαν ως μια προσωπική κάθαρση του συνθέτη. Η παράσταση στο Ηρώδειο ακολούθησε αυτή την παράδοση· η μουσική ήταν αγνή, καθαρή και γεμάτη συναίσθημα. Κάθε μελωδία, από «Τα παιδιά του Πειραιά» ως «Το τριαντάφυλλο», απέδωσε τον έρωτα, τον πόνο, τη γαλήνη, την ευτυχία και τον αποχωρισμό. Ορισμένοι θεατές σιγοτραγουδούσαν αυθόρμητα τους στίχους, καθώς τα τραγούδια του Χατζιδάκι είναι τόσο οικεία που βγαίνουν από μέσα μας ενστικτωδώς.

Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει στο οπισθόφυλλο του δίσκου με τις 15 ορχηστρικές εκτελέσεις: «Εσπερινός, σημαίνει ευλάβεια Ήλιου, καθώς γυρίζει ευαίσθητος μέσα στην πόλη, γεμάτος από τις αναμνήσεις των ετών, που τέλος γέρνει στο πλάι ν’ αποκοιμηθεί, αφήνοντας τριγύρω του ηχώ φωτός, αποκαλυπτικές διαθέσεις και μια λεπτότατη ευωδιά αγάπης. Με Δεκαπέντε Εσπερινούς συλλέγω την σκορπισμένη ευαισθησία μου και σας την παραδίδω έτσι όπως γεννήθηκε, στ’ αληθινό της βάθρο, εκεί που οι έμποροι δε θα μπορούν να της χαλάν την όψη. Όλοι οι «Εσπερινοί» χαρίζονται στον γυιό μου, που αρχίζει τώρα να μετράει τον κόσμο».

Μετά το διάλειμμα, το σκηνικό άλλαξε και η ατμόσφαιρα έγινε πιο έντονη. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και η Μαρία Κωστράκη ανέβηκαν στη σκηνή μαζί με τη χορωδία του Δήμου Αθηναίων, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. «Ο Μεγάλος Ερωτικός» είναι ένας αέναος διάλογος με τον χρόνο και την ψυχή, ένας λαϊκός θεός που κατοικεί μέσα μας από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο.

Οι ερμηνείες του Αλκίνοου και της Μαρίας συνδέθηκαν με το σήμερα. Η χορωδία πρόσθεσε μία πνευματική διάσταση, ενώ η αλληλεπίδραση με το κοινό έκανε κάθε στιγμή προσωπική και συλλογική.

Ο «Μεγάλος Ερωτικός» του Χατζιδάκι είναι μια αδιάσπαστη ενότητα τραγουδιών που συνδέει ποιητές, εραστές, αγγέλους και ανθρώπους σε μια ελληνική, ερωτική, αθάνατη λειτουργία. Κάθε στίχος, κάθε νότα, κάθε παύση ήταν προσεκτικά μελετημένα. Στην πρώτη ηχογράφηση του δίσκου, τα τραγούδια ερμήνευσαν η Φλέρυ Νταντωνάκη και ο Δημήτρης Ψαριανός.

Αλκίνοος και Μαρία ερμήνευσαν τα τραγούδια με πάθος, αγγίζοντας τη γη και το θυμικό του κοινού, δημιουργώντας συζητήσεις για το αν οι φωνές τους ταιριάζουν, αλλά και για το πώς συναντήθηκαν την κατάλληλη στιγμή. Ο Αλκίνοος εισέπραξε την αγάπη του κοινού, ενώ η Μαρία Κωστράκη καταχειροκροτήθηκε στην ερμηνεία του «Σ’ αγαπώ».

Την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε ο Γιώργος Χατζιδάκι και τους φωτισμούς η Ελευθερία Ντεκώ, ενώ στον Μεγάλο Ερωτικό συμμετείχαν οι μουσικοί: Σοφία Ταμβακοπούλου, Φρίξος Μόρτζος (πιάνο), Γιώργος Τοσικιάν (κιθάρα), Αριστείδης Χατζησταύρου (κιθάρα, λαούτο), Τάκης Καπογιάννης (κοντραμπάσο), Γωγώ Ξαγαρά (άρπα), Διονύσης Βερβιτσιώτης (βιολί), Αλέξανδρος Μποτίνης (τσέλο), Βιβή Γκέκα (μαντολίνο).