Ένα κατακόκκινο φεγγάρι, που σταδιακά χάθηκε, ήταν το εντυπωσιακό θέαμα που προσέφερε η ολική έκλειψη σελήνης. Η τελευταία ολική σεληνιακή έκλειψη του έτους, γνωστή και ως «Ματωμένο Φεγγάρι», πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου, χαρίζοντας ένα μοναδικό θέαμα σε μεγάλο μέρος του πλανήτη.

Το φαινόμενο ήταν ορατό καθ’ όλη τη διάρκειά του σε περιοχές της Ευρώπης, της Ασίας και της Δυτικής Αυστραλίας. Μερικά τμήματά του ήταν ορατά στην Αφρική, την ανατολική Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Δυστυχώς, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η έκλειψη δεν ήταν ορατή.

Στην Ελλάδα, η ολική φάση διήρκεσε από τις 20:30 έως τις 21:52, με το αποκορύφωμα να σημειώνεται περίπου στις 21:11. Η Σελήνη ανέτειλε στις 19:41, ευρισκόμενη ήδη σε φάση μερικής έκλειψης.

Κατά την αρχαιότητα, οι άνθρωποι θεωρούσαν τη σεληνιακή έκλειψη κακό οιωνό. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο που προκαλείται από τη διάθλαση του ηλιακού φωτός στην ατμόσφαιρα της Γης – το ίδιο φαινόμενο που δίνει στις ηλιοβασιλέματα τις χαρακτηριστικές κόκκινες αποχρώσεις. Κατά τη διάρκεια μιας ολικής έκλειψης, η Σελήνη αποκτά ένα βαθύ κόκκινο ή χάλκινο χρώμα, καθώς η ατμόσφαιρα φιλτράρει τα μπλε μήκη κύματος, αφήνοντας το κόκκινο φως να φτάσει στην επιφάνειά της. Η ακριβής απόχρωση εξαρτάται από τις συνθήκες στην ατμόσφαιρα, όπως η σκόνη, η ρύπανση ή η ηφαιστειακή τέφρα.

Η σεληνιακή έκλειψη περνά από διάφορες φάσεις - παρασκιάς, μερική και ολική - και η εμπειρία ποικίλλει ανάλογα με την τοποθεσία παρατήρησης. Στην ολική φάση, η σκιά της Γης καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης. Στη μερική φάση, μόνο ένα μέρος της Σελήνης εισέρχεται στη σκιά, δημιουργώντας την αίσθηση ότι «λείπει» ένα κομμάτι από την επιφάνειά της. Στην παρασκιά, η εξωτερική, αχνή σκιά της Γης προβάλλεται πάνω στη Σελήνη και είναι λιγότερο εντυπωσιακή.