Κάθε Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η κυβέρνηση επισκέπτεται τη ΔΕΘ με χαμόγελα, οι εκπρόσωποι των φορέων καταφθάνουν με τα αιτήματά τους και όλοι αναμένουν τις πολυπόθητες «παροχές». Φέτος, όπως κάθε χρόνο, οι μικρομεσαίοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των απαιτήσεων, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως οι αιώνια «ριγμένοι».

Ας ανατρέξουμε όμως στο παρελθόν, καθώς η μνήμη μας φαίνεται να είναι επιλεκτική. Το 2019, η κυβέρνηση Μητσοτάκη μείωσε τον πρώτο φορολογικό συντελεστή από το 22% στο 9% για τα πρώτα 10.000 ευρώ εισοδήματος. Ένας επαγγελματίας με εισόδημα 20.000 ευρώ είδε τον φόρο του να μειώνεται κατά σχεδόν 1.500 ευρώ.

Με αυτή την κίνηση, η μεσαία τάξη των ελεύθερων επαγγελματιών βίωσε μια πραγματική ελάφρυνση. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε τότε, κανείς δεν αισθάνθηκε «ριγμένος». Ωστόσο, η φορολογική τους συμπεριφορά δεν φάνηκε να αλλάζει. Συνέχισαν να δηλώνουν τα ίδια ποσά, ανεξάρτητα από την αύξηση του τζίρου στην αγορά.

Στη συνέχεια, ήρθε η πανδημία. Τότε, οι μικρομεσαίοι έλαβαν χρήματα από το κράτος που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν είχαν φανταστεί: επιστρεπτέες προκαταβολές, αποζημιώσεις ειδικού σκοπού, αναστολές πληρωμών, «κουρέματα» ενοικίων. Ο κομμωτής της γειτονιάς πληρωνόταν για να κρατάει κλειστό το μαγαζί του. Ο δικηγόρος με τα ραντεβού μέσω Zoom λάμβανε αποζημίωση «αναστολής». Ο γιατρός με ιατρείο στο Κολωνάκι εισέπραττε επιχορήγηση για «πτώση τζίρου». Το κράτος άνοιξε τις κάνουλες και όλοι έσπευσαν να επωφεληθούν. Παρόλα αυτά, η φορολογική τους συμπεριφορά παρέμεινε αμετάβλητη. Και μετά την πανδημία, συνέχισαν να δηλώνουν τα ίδια ποσά, παρά την εντυπωσιακή ανάπτυξη της οικονομίας, ενισχυμένης από την πληθωριστική έκρηξη.

Αναπόφευκτα, φτάσαμε στον τεκμαρτό τρόπο υπολογισμού του εισοδήματός τους το 2023. Το υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε ότι δεν είναι δυνατόν να δηλώνεις εισόδημα 5.000 ευρώ και να σπουδάζεις τα παιδιά σου σε ιδιωτικό σχολείο με δίδακτρα 12.000 ευρώ. Ούτε να δηλώνεις 8.000 ευρώ και να οδηγείς ένα ακριβό αυτοκίνητο. Έτσι, αποφάσισε να τους φορολογήσει σαν να κερδίζουν τουλάχιστον τον κατώτατο μισθό. Και ξαφνικά, αυτοί που το 2019 κέρδιζαν και το 2020-21 επιδοτούνταν, άρχισαν να διαμαρτύρονται για «εξόντωση». Ακόμα και στο κυβερνητικό στρατόπεδο ξεκίνησαν μουρμούρες για χαλάρωση των μέτρων του 2023.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν επαγγελματίες που κερδίζουν λίγα και πιέζονται από τον τεκμαρτό φόρο. Ο νέος δικηγόρος που ξεκινάει το γραφείο του, ο μηχανικός στην επαρχία. Αυτοί όντως αδικούνται. Όμως, υπάρχει και μια ολόκληρη στρατιά επαγγελματιών που για χρόνια δήλωναν «φτωχοί» και ζούσαν «πλούσια». Αυτοί δεν είναι ριγμένοι, αλλά παραμένουν στους μεγάλους κερδισμένους.

Ενόψει της ΔΕΘ, το πρόβλημα για την κυβέρνηση δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά κυρίως πολιτικό.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι είναι πολιτικά κρίσιμοι, λόγω του μεγάλου αριθμού τους, της κοινωνικής τους διασποράς και της εκλογικής τους σημασίας. Επομένως, οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν είναι δύσκολες.